سرمایه فکری و اجزای آن

در عصر اقتصاد دانش محور، سازمان ها از دو نوع منبع متمایز برای ارزش آفرینی و کسب سود استفاده می کنند: منابع مادی یا مشهود، و منابعفکری یا نامشهود. از طرفی گفته می شود سرمایه فکری می تواند بهتر از سرمایه فیزیکی و مادی، شاخص های عملکرد شرکت ها را تبیین کند. در حقیقت، حسابداری مالی سنتی قادر به محاسبه ارزش واقعی شرکت ها نمی باشد و تنها به اندازه گیری ترازنامه مالی و دارایی های ملموس اکتفا می کند. سرمایه فکری یک مدل جدید کاملی را برای مشاهده ارزش واقعی سازمان فراهم می آورد و با استفاده از آن می توان ارزش آتی شرکت ها را نیز محاسبه کرد. این تحقیق به تبیین سرمایه فکری و مولفه های آن (سرمایه ارتباطی، سرمایه انسانی و سرمایه ساختاری) درسازمان ها می پردازد. چرا که در اقتصاد دانش محور کنونی، سرمایه فکری به عنوان عامل بسیار مهم برای ایجاد ارزش و کسب مزیت رقابتیشناخته شده است.

کلیدواژه ها:

سرمایه فکری ، سرمایه ارتباطی ، سرمایه انسانی و سرمایه ساختاری