تاثیر فضای سبز مجتمع های مسکونی در ارتقاء تعاملات اجتماعی ساکنین (نمونه موردی: مجتمع گلستان و حافظ پردیسان قم)

امروزه در ایران یکی از راهکارهای پاسخ به نیاز مسکن، ساخت مجتمع های مسکونی می باشد. درطراحی مجتمع های مسکونی نیاز های انسانی و پیامدهای روانشناختی آن مورد توجه قرار نمی گیرد و باعث ایجاد مشکلاتی در زندگی فردی و اجتماعی افراد می شود. این موضوع لزوم توجه به ایجاد فضاهایی که در برقراری تعاملات اجتماعی و ارتقاء روابط همسایگی موثر باشند را بیشتر می کند. از این رو ، بررسی و بیان اثرات فضای سبز به عنوان عاملی که می تواند بستری برای فعالیت های جمعی پدید آورد، هدف این مقاله قرار گرفته است. روش تحقیق این پژوهش، روش پیمایشی از نوع پیمایشی اکتشافی است که بر مبنای تحلیل، توصیف و استخراج پرسش نامه ها و کشف اصول تعاملات اجتماعی در نهایت اصول نظری مجتمع های مسکونی تعیین شود. جمع آوری اطلاعات از روش میدانی، پرسشنامه و منابع کتابخانه ای انجام خواهد گرفت. که به طور خاص دو مجتمع مسکونی گلستان و حافظ شهر پردیسان قم مورد بررسی قرار میگیرد.

کلیدواژه ها:

مجتمع مسکونی ، فضای سبز ، آسایش روانی ، تعاملات اجتماعی ، قم