تبیین عوامل و معیارهای موثر بر شهر بوم گرا

توسعه شهرها اثرات نامطلوبی بر ساختار پایدار طبیعت، زیست بوم و به دنبال آن، موجودات زنده داشته است. آلودگی محیطی، به وجود آمدن جزایر حرارتی و آلودگی هوا را می توان به عنوان مشکلات ناشی از گسترش ناپایدار شهرها و بی توجهی به محیط زیست بیان نمود. تبدیل باغ ها و فضاهای سبز درون شهری به منظور افزایش سرانه مسکونی و بی توجهی به اکولوژی، عاملی جهت تشدید این مشکلات می باشد. بنابراین، توجه به اهمیت زیست بوم در طراحی شهرها جهت دست یافتن به شهری پایدار، از الزامات طراحی می باشد، که منجر به طراحی شهر بوم گرا می گردد و باعث ایجاد شهری پایدار می شود. با توجه به شرایط زیست محیطی فرامنطقه ای باید تلاش شود شهرها و محله ها به سمت بوم گرایی پیش روند. هدف این پژوهش دست یافتن به شهر بوم گرا و متکامل نسبت به عملکردهای موجود، از طریق ارایه راهنماها و دستورالعمل های لازم و در پی یافتن شاخصه های شهر بوم گرا و همچنین تلاشی جهت سوق دادن شهرها به سمت بوم گرایی است. روش انجام پژوهش به صورت کیفی بوده و برای رسیدن به پاسخ های مربوط به شهر بوم گرا، ضمن پرداختن به تعاریف مرتبط با بوم گرایی، شاخص های شهر بوم گرا استخراج شده است.

کلیدواژه ها:

پایداری ، توسعه پایدار ، بوم گرایی ، شهر بوم گرا