رابطه علیت رشد اقتصادی و بیکاری در ایران : قانون اوکان

بیکاری یک مسئله مهم در اقتصادهای در حال توسعه است. نرخ بالای بیکاری بدان معنی است که از نیروی کار به نحو احسن و کارآمد استفاده نمی شود. در چارچوب اقتصاد کلان قانون اوکان یک رابطه مشهور است که رابطه منفی بین نرخ بیکاری و تولید ناخالص داخلی (GDP) واقعی را بیان می کند. از این رو در این پایان نامه به برآورد ضریب اوکان کشور طی دوره زمانی 1393-1358 و از روش حداقل مربعات معمولی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که ارتباط منفی بین تولید و بیکاری وجود دارد . با ارزیابی نتایج در مدل در سطح معنی داری 3 درصد با ضریب اوکان 1/05 صادق بوده است.این رابطه نشان می دهد که به ازای هر یک درصد رشد در تولید ناخالص داخلی تحقق یافته بالاتر از رشد تولید روند (بالقوه)، نرخ بیکاری به میزان 1/05 درصد کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

بیکاری ، رشد اقتصادی ، قانون اوکان