دیرینه شناسی فوکویی و نسبت علوم انسانی با تجربه پزشکی

مطالعه حاضر به بررسی توصیفی تحلیلی رویکرد دیرینه شناسی فوکو و نسبتی که او برای تجربه پزشکی در پیدایش فهم و اندیشه در علوم انسانی قائل است می پردازد. در دهههای اخیر موضوع تجربه سلامت و بیماری در اندیشه پزشکی یکی از موضوعات قابل توجه بسیاری از صاحب نظران در حوزه علوم انسانی قرار گرفته است. در میان این صاحب نظران، فوکو اندیشمند اواخر قرن 22 یکی از آنها است. فوکو تجربه شناخت بیماری را راهی مهم برای ورود به دنیای علوم انسانی در قرون گذشته می داند. طرح دقیق تر این اندیشه را می توان در رویکرد دیرینه شناسی فوکویی در کتاب پیدایش کلینیک و یا تولد درمانگاه او دید. به زعم فوکو تنها در پزشکی است که انسان به عنوان فاعل شناسا، موضوع مورد شناخت واقع می شود و از رهگذر تجارب تودر توی بیماری، سلامت و مرگ است که اندیشه بشری بهمفاهیم عمیق تر هستی شناختی دست یافته است. فوکو معتقد است که رابطه ادراک معرفت شناختی پزشکی با مرگ و تشریح راهی پدیدارشناختی است که از انسان به عنوان سوژه صرف مطلق زدایی کرده است و انسان را به عنوان ابژه در سپهر معرفت بشری مطرح کرده است و از این رو پیدایش علوم انسانی مرهون ابژه سازی در نگاه پزشکی است. نسبت یافتن علوم انسانی با تجارب عمیق بیماری و سلامتی در انسان موضوعی قابل تعمق است که محققان و صاحب نظران اخیر نیز به این حوزه اندیشیده اند.

کلیدواژه ها:

دیرینه شناسی ، فوکو ، علوم انسانی ، تجربه پزشکی