قرعه در فقه امامیه و مبانی آن

قرعه از قواعدی است که کاربرد بسیاری در جوامع بشری کاربرددارد، در کتب فقهی نیز بخش مفصلی به خود اختصاص داده و درامورمشتبه یا مشکل راهگشا بوده است. لذا شایسته است بررسی شودکه این قاعده با این کاربرد وسیع در فقه امامیه برچه مبنائی استوار است و این پژوهش برای دست یابی به همین هدف طراحی و اجرا شده است روش تحقیق: این تحقیق کتابخانه ای است که با مراجعه به متون اصلی دینی انجام وبا تحلیل محتوا نتیجه گیری شده است .یافته ها: از این تحقیق به دست آمد که قران کریم این قاعده را مورد تائید قرار داده و روایات بسیاری نیز به مشروع بودن قرعه دلالت دارند، که فقهائی چون میر فتاح و ملااحمد نراقی آن روایات را در حد متواتر دانسته اند. از اجماع نیز بعضی به عنوان یک مبنا ، نام یک نام برده اند، هر چند این اجماع مدرکی بوده و دلیل مستقلی محسوب نمی شود. مهمترین مستند قرعه را می توان بنای عقلا نام برد که نه تنها از شارع ردعی نرسیده بلکه مورد تائید نیز قرار گرفته است نتیجه: قرعه دارای مبنای محکمی در فقه شیعه است و می توان بدون دغدغه در ابواب مختلف با توجه به شرای و ضواب مطرح شده مورد استفاده قرارداد.

کلیدواژه ها:

قرعه ، مبانی ، فقه امامیه ، امر مشکل ، امر مشبه.