چارچوب تحلیلی و روش شناسی باززنده سازی مجموعه تاریخی- مذهبی شیخ صفی الدین اردبیلی

بافتهای تاریخی شهرها دربردارنده ارزشهای تاریخی- فرهنگی بوده و میراث گرانبهایی برای نسلهای آتی به شمار می آیدگاها. در بافتهای تاریخی شهرها شاهد مجموعه های تاریخی- مذهبی هستیم که نقش موثری در شکل گیری و توسعه بسیاری از شهرهای ایران و سایر مناطق تحت نفوذ اسالم داشته اند. هسته اصلی این مجموعه ها، تدفین یک فرد شاخص سیاسی یا مذهبی بوده است. این بناها در جنبه های گوناگون تاریخی، هنری، مذهبی و اجتماعی در معماری نقش اساسی داشتهاند. تمرکز و توجه به این مجموعه ها می تواند باعث ایجاد یا گسترش شهرها در این محدوده ها یا تبدیل آن به قطب گردشگری شود و در نهایت شاهد نمایش معماری شهر اسالمی خواهیم بود. بنابر آنچه بیان شد انگیزه اصلی از نگاشتن مقاله حاضر، بررسی تحلیلی روش شناسی باززنده سازی مجموعه تاریخی- مذهبی شیخ صفی الدین اردبیلی به عنوان یک مجموعه موفق است. زیرا می توان از این مولفه ها، به راهکارها وشیوه های مداخله در سایر مجموعه های تاریخی - مذهبی نیز دست یافت. این مقاله به دنبال آن است تا با رهیافتی کیفی، مولفه های موثر در باززنده سازی مجموعه شیخ صفی الدین اردبیلی شناسایی شوند و در قالب یک چارچوب تحلیلی- روش شناسی، ارایه گردد. الگوی مفهومی مقاله پیش رو بر اساس روش تحقیق تحلیلی- توصیفی و با تکیه بر مطالعات کتابخانه ای به دست آمده است و از راهبرد استدالل منطقی در فرآیند شکل گیری این مقاله، بهره گرفته شده است. در پایان، نتایج بررسی ها بیانگر آن بود که عوامل اصلی در باززنده سازی مجموعه مذکور، عوامل کالبدی- فضایی، عملکردی، اقتصادی- گردشگری، اجتماعی، فرهنگی- تاریخی، سیما ومنظر، حمل و نقل و مدیریتی- اجرایی بوده است. به گونهای که این اقدامات ویژگی عرفانی و خلوت فضای مجموعه را تحت الشعاع قرار ندادند.

کلیدواژه ها:

بافت تاریخی ، باززنده سازی ، مجموعه شیخ صفی الدین اردبیلی