بررسی تطبیقی روند تولید سرامیک فیروزه ای معاصر ایران در مناطق بومی تبریز ، شهرضا و قم

لعاب آبی ایرانی (فیروزه ای) پیشینه ی طولانی در تاریخ سفال و سرامیک ایران دارد، که در سده ی اخیر، به طور عمدهدر شهرهای تبریز و شهرضای اصفهان و قم دنبال شده است. قابل ذکر است که در هر یک از این مناطق سرامیک فیروزه ای بهشیوه ای متفاوت ساخته و تولید می شود. در مقاله پیش رو، به صورت تطبیقی، تکنیک و شیوه های ساخت و تولید وهمچنین شیوه های تزئین سرامیک فیروزه ای در هر یک از مناطق مورد بررسی قرارگرفته است؛ تا در نهایت بتوان به اینسوال پاسخ داد که تفاوت های موجود در ساخت و تولید سرامیک فیروزه ای، در مناطق نام برده چه تاثیری بر روند تولید،کیفیت و تزئینات این سفالینه ها دارد؟ در شهرضا برای ایجاد لعاب فیروزه ای از تکنیک انگوب استفاده می شود. این در حالیاست که سفالگران در تبریز از دیرباز، به کائولن دسترسی داشته و ظروف خود را با گل سفید یا همان خمیر سنگی می سازند ودر قم از شیوه ی کاملاً متفاوت برای تولید خر مهره )کوجی( استفاده می شود که در آن فقط به یکبار پخت کوره نیاز است.این تحقیق از نوع تحقیقات کاربردی است. داده های اولیه آن بصورت کتابخانه ای و میدانی جمع آوری و سپس بصورتتوصیفی بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

سرامیک تبریز ، سفال شهرضا ، خرمهره قم ، لعاب فیروزه ای ، شیوه های تولید