تحلیل قانون جدید حمایت خانواده در رابطه با حضانت فرزند

نهاد خانواده به عنوان بهترین و مهم ترین بستر رشد کودک، همواره مورد توجه قانون گذاران و مصلحان اجتماعی بوده است و با اتفاق نظر، همگی والدین را شایسته ترین افراد برای نگهداری و مراقبت طفل معرفی می کنند. چونان که مقدمه کنوانسیون حقوق کودک، خانواده را به عنوان جزء اصلی جامعه و محیط طبیعی برای رشد و رفاه تمام اعضای خود خصوصا کودکان معرفی کرده و تاکید می کند که کودک برای رشد کامل و متعادل شخصیتی خود می بایست در محیط خانواده و در فضایی مملو از خوشبختی، محبت و تفاهم بزرگ شود. بر ایناساس قانون ایران نیز با اتکاء بر فقه امامیه، قوانین و مقرراتی مربوط به حضانت را در قانون مدنی و در قانون حمایت از خانواده مقرر داشته است. لذا با توجه به اهمیت موضوع این مقاله با هدف تحلیل قانون جدید حمایت خانواده در رابطه با حضانت فرزند انجام گرفته است که دراین نوشتار به طور خلاصه به بررسی وضعیت حضانت در ایران و شرایط مختلف آن پرداخته می شود. در مجمع مهم ترین موضوع در حضانت کودک، رعایت مصلحت او است. به همین دلیل است که قانون حمایت خانواده سال 1391 ، به دادگاه اجازه بازنگری در تصمیم خود در رابطه با حضانت را می دهد. لذا هرگاه دادگاه تشخیص دهد که توافقات راجع به ملاقات، حضانت، نگهداری و سایر امور مربوط به طفل بر خلاف مصلحت او است یا در صورتی که مسیول حضانت از انجام تکالیف مقرر خودداری کند یا مانع ملاقات طفل تحت حضانت با اشخاص ذیحق شود، می تواند در خصوص اموری از قبیل واگذاری امر حضانت به دیگری یا تعیین شخص ناظر با پیش بینی حدود نظارت وی با رعایت مصلحت طفل تصمیم مقتضی اتخاذ کند.

کلیدواژه ها:

حضانت فرزند ، قانون جدید ، حمایت خانواده ، قانون مدنی