جایگاه اصول و تشریفات دادرسی در داوری

داور و قضاوت از روش های حل اختلاف میان افراد بشر هستند. قضاوت علی الاصول کاری حکومتی است و پاره ای اختلافات همچون امور کیفری و اموری که با نظم عمومی جامعه در ارتباط است صرفا در اختیار و انحصار حکومت است اما در عین حال برخی امور نیز قابل ارجاع به داوری است. داوری قضاوتی خصوصی است که قبل از پدید آمدن دولت در میان آدمیان به طور طبیعی و فطری به وجود آمده و مبتنی بر سیره عقلاست. بر اساس مقررات آیین دادرسی مدنی، داوران در رسیدگی و صدور حکم تابع مقررات آیاین دادرسی نیستند،لیکن باید مقررات داوران رارعایت کنند. این امر موجب اختلاف نظر زیاد بین حقوقدانان شده است تا جایی که عده ای از حقوقدانان معتقدند از آن جایی که داوری نوعی قضاوت خصوصی است و تابع مقررات آیین دادرسی نیست، داور میتواند راسا یا به درخواست طرفین در جریان داوری، علاوه بر تشریفات قانونی، اصول مسلم دادرسی را نیز زیر پا گذارد و به آن توجه نکند. در تقابل با این عقیده، عده ای دیگر از حقوقدانان بیان می کنند از آن ا که اصول دادرسی دایمی، کلی، ارزشی و انتزاعی است، رعایت آن بر داوران و قضات دادگاه های دولتی الزامی است. به این دلیل داور حق ندارد به بهانه خصوصی بودن داوری از پای بندی و التزام به این اصول خوددارای کند. در این مقاله سعی شده است به این مسیله پاسخ داده شود.

کلیدواژه ها:

اصول دادرسی ، داوری ، تشریفات دادرسی ، دادگاه