بررسی فراتحلیلی تاثیر رفتار صمیمانه و درک متقابل بین مدیر و کارمند در بهره وری سازمان

یکی از مهمترین مهارت های مورد نیاز برای مدیریت، توانایی ایجاد ارتباط موثر و سازنده با نیروی انسانی و جامعه مرتبط با سازمان است. ایجاد ارتباط صحیح و پویا می تواند باعث اشراف بیشتر مدیر بر شرایط حاکم بر درون و پیرامون سازمان شده و او را در جهت حرکت به سمت اهداف تنظیمی یاری نماید. یکی از بازوان اصلی سازمان برای دستیابی به اهداف مورد نظر، نیروی انسانی است که به عنوان یک رکن ورودی، تاثیر بسیاری بر وضعیت داخلی و عملکرد کلی مجموعه می گذارد. توجه به شرایط اقتصادی، اجتماعی و رحی این بخش مهم می تواند تضمین کننده ی حرکت اصولی سازمان باشد. آن چه همواره در این زمینه به عنوان یک مسیله ی مهم و کلیدی نمایان است، ایجاد روابط مثبت و سازنده میان مدیر و کارمندان است که نقش تعیین کننده ای در جو حاکم بر سازمان خواهد داشت. یکی از راه های در دسترس و بی هزینه، ایجاد صمیمیت در روابط دوطرفه مدیر-کارمند از سوی مدیر مجموعه است تا علاوه بر برقراری رضایت فردی در پرسنل، به افزایش سرعت و کیفیت عملکرد سیستم نیز کمک نموده باشد. در صورت تحقق این امر، یکی از دغدغه های اصلی و اساسی سازمان که همان بهره وری است، به گونه ای مترقی در مسیر مثبتی قرار می گیرد. در این مقاله سعی شده با بررسی مطالعات گوناگون در زمینه های مرتبط، پلی های ارتباطی میان ایجاد صمیمیت در روابط مدیر و کارمند و میزان بهره وری شناسایی شده و میزان و نحوه ی اثربخشی مولفه ی صمیمیت در بهره وری مشخص گردد. با بررسی ها و مقایسه های صورت گرفته، نتیجه حاصل شده از این قرار بود که با افزایش صمیمیت و دریافت و اعمال بازخوردهای کارکنان در نحوه ی ارتباط گیری و تصمیم سازی در این عرصه، علاوه بر افزایش بهره وری، تنش های احتمالی از جانب نیروی انسانی به حد اقل می رسند. برای اجرای هرچه بهتر و مفیدتر این روشریال حمایت مالکین و همیاری کلیه کارکنان مورد نیاز خواهد بود.

کلیدواژه ها:

درک متقابل ، صمیمیت سازمانی ، بهره وری ، روابط سازمانی