امکان سنجی شهر الکترونیک- شهرداری مجازی در ایران، مورد مطالعاتی شهرداری منطقه یک تهران

این تحقیق با هدف امکان سنجی تحقق شهر الکترونیکی – شهرداری مجازی در ایران بصورت مورد مطالعاتی در شهرداری منطقه یک تهران، انجام شده است. با مصاحبه محلی در قلمرو تحقیق (شهرداری منطقه یک تهران) و با توجه به تحقیقات کتابخانه ای و از روش مصاحبه با کارکنان روابط عمومی و تعدادی از کارکنان مختلف که بطور تصادفی جهت مصاحبه انتخاب شدند تعداد کارکنان ثابت (جامعه آماری) و پاسخگو بصورت شیفت هشت ساعته 390 نفر می باشد که با توجه به فرمول کوکران 193/77 نفر که بصورت رند به سمت بالا 194 نفر به عنوان نمونه آماری بصورت تصادفی انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS در دو بخش آمار توصیفی و آمار استنباطی استفاده می شود: روش های آمار توصیفی که شامل جداول و نمودارها، شاخص های گرایش مرکزی و پراکندگی، فراوانی ها که بیشتر در تحلیل تک متغیره مورد استفاده قرار گرفته است و در تحلیل آمار استنباطی از آزمون های تفاوت میانگین ها، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره و تحلیل واریانس استفاده شده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که: استقرار شهر الکترونیک با ابعاد تکنولوژیکی، فرهنگی و زیرساختی همبستگی معنی داری دارد. چرا که سطح معنی داری بدست آمده کمتر از آلفای تحقیق می باشد. پس نتیجه کلی این است که هرچه ابعاد مذکور بیشتر پیشرفت کرده و مدیریت شود به همان اندازه امکان استقرار شهر الکترونیک در منطقه مورد مطالعه بیشتر می شود و بهبود می یابد.

کلیدواژه ها:

شهر الکترونیک ، شهرداری مجازی ، شهرداری تهران