رابطه خودشیفتگی مدیر عامل و حق الزحمه حسابرسی: شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران

تفاوت در ویژگیهای شخصی مدیرعامل به تفاوت در دیدگاه و اقدامات و و نتایج منجر می گردد. بنابراین ویژگیهای شخصی، به ویژه اختلالات شخصیتی وی از مهمترین عوامل موثر بر شرکت است که میتواند سیاستهای و نتایج شرکت تحت تاثیر قرار دهد. هدف از این پژوهش بررسی رابطه خودشیفتگی مدیرعامل و حق الزحمه حسابرسی است. نوع پژوهش توصیفی بوده که به شیوه همبستگی صورت گرفته و از بعد هدف، از نوع پژوهشهای کاربردی و از بعد روش گردآوری داده ها، نوع غیرتعاملی پس رویدادی است، که از داده های موجود در پایگاه اطلاعاتی بورس اوراق بهادار تهران استفاده شده است. جامعه آماری شرکتهای پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران است، که بر اساس شرایط در نظر گرفته برای انتخاب نمونه، 53 شرکت به روش حذف سیستماتیک طی سالهای 1387 تا 1396، انتخاب و اطلاعات آنها جمعآوری و با استفاده از رگرسیون چندگانه آزمون گردیده است. برای محاسبه متغیر خودشیفتگی مدیرعامل، از معیار اندازه امضا استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان میدهد که هیچ ارتباط معناداری بین خودشیفتگی مدیرعامل و حقالزحمه حسابرسی وجود ندارد. همچنین درماندگی مالی از اثرمعناداری بر این رابطه برخوردار نیست. بر اساس نتایج میتوان بیان نمود که حسابرسان توجهی به اختلالات شخصیتی مدیرعامل نداشته و آن را در برآورد حقالزحمه حسابرسی مد نظر قرار نمیدهند، که با توجه به نبود مبنای مشخص برای تعیین حق الزحمه در کشور توجه به این ویژگی ها مسئله ضروری و اساسی به نظر میرسد.

کلیدواژه ها:

خودشیفتگی مدیرعامل ، حق الزحمه حسابرسی