پایداری، مقدمه ای بر استفاده بهینه از منابع و نقش آن در معماری

در دهه هفتاد با آغاز بحران انرژی در جهان عصر پایداری آغاز شد که در پی آن سه حیطه ارزش های اجتماعی،منابع محیطی و مهارت های طراحی در بحث توسعه وارد شدند . مبحث مهارت های طراحی و دانه فنی دررویکرد توسعه پایدار با توجه به سه موضوع عمده انرژی ، محیط واکولوژی تعریف گشته است . در حالحاضرمعماری نقش بسیار پررنگی دارد زیرا 50% مصرف انرژی جهان در این حوزه به مصرف می رسد . معماری درراستای ارتقاء کیفی زندگی، به همراه کاهش مصرف انرژی و کاهش آلودگی محیط زیست، باید عناصر خود را درجهت اهداف توسعه پایدار هماهنگ سازد . معماری وشهرسازی پایدار یک مفهوم مشترک وبین المللی برایجوامع فرهنگها ومردمان جهان نیست، بلکه هرجامعه ای، درکنارتکیه برتجربیات علمی ونوین جهانی، باید با درکو بررسی تاریخی، فرهنگ، اقلیم وزیر ساخت های بنیادین خود، معماری وشهرسازی پایدار را تعریف کند. نگاهمعماری پایداربه صورت پست مدرن است و هیچگاه اصلی واحد ودیدگاه جهانی را بر سیطره بنا قرار نمی دهد، بلکهنسبت به فرهنگ و محیط حاکم بر بنا شرایط متفاوتی را انتخاب می کند وهرگز تفکر ماشین وارانه برمعمارییا شهرسازی ندارد . ما درعصری زندگی می کنیم که به قول چارلز هندی عصر سنت گریزی است عصری است کهدرآن با تغییرات سریعی درگذر است کسانی که به وضوح تغییرات رادرک می کنند بهتر می توانند ازاین تغییرات به نفع خویش استفاده نمایند.

کلیدواژه ها:

انرژی ، توسعه پایدار ، معماری پایدار ، فرهنگ محیط