بررسی اثر پارامترهای مختلف در افزایش ظرفیت باربری پی نواری واقع بر شیروانی ماسه ای مسلح شده به ژئوگرید در یک سطح نشست مشخص

در این مقاله اثر استفاده از لایه های ژئوگرید در افزایش ظرفیت باربری شالوده نواری واقع بر تاج شیروانی از جنس ماسه در یک سطح نشست مشخص مورد بررسی قرارگرفته است. این بررسی با استفاده از نرم افزار Palxis و به روش اجزا محدود صورت گرفته است. هدف از این مطالعه بررسی پارامترهای مختلف همچون فاصله لایه های ژئوگرید از یکدیگر، تاثیر فاصله اولین لایه ژئوگرید از کف شالوده، تعداد لایه های ژئوگرید وارائه یک طرح بهینه در جایگذاری ژئوگریدها می باشد. با تعیین یک مقدار بهینه از پارامترهای فوق می توان بهترین استفاده را از لایه های ژئوگرید به عنوان مسلح کننده در خاک داشت و ظرفیت باربری را تا بیشترین حد ممکن افزایش داد. نتایج نشان می دهد با افزایش فاصله اولین لایه از کف شالوده مقدار ظرفیت باربری کاهش می یابد، هم چنین با افزایش فاصله لایه های ژئوگرید از هم ظرفیت باربری تا نسبت h/B= ۰.۴ افزایش و پس از آن کاهش می یابد، همچنین نتایج نشان می دهد که تعداد لایه های مسلح کننده درN=۴ بهینه خواهد بود. در ادامه نتایج حاصل از آنالیز عددی و با مقیاس بزرگ با نتایج آزمایشگاهی کوچک مقیاس مقایسه خواهد شد تا اثر مقیاس نیز بررسی شده باشد.

کلیدواژه ها:

ظرفیت باربری ، شیروانی ماسه ای ، پی نواری ، ژئوگرید ، اجزا محدود