بررسی تاثیر نوسازی ساختمان های موجود با دیدگاه کاهش مصرف انرژی

یکی از مهمترین معضلات جوامع و حکومت ها، بحران انرژی و پیامدهای ناشی از آن می باشد. محدود و اتمام پذیر بودن منابع فسیلی و رشد روزافزون و لجام گسیخته مصرف انرژی، آینده بشریت را با تهدیدهای جدی مواجه نموده است. اگر با یک دید کلی به میزان مصرف انرژی در جهان بنگریم به این نتیجه می رسیم که درصد بالایی ازکل انرژی جهان در ساختمان مصرف می شود. در تحلیل ها بایستی به این نکته توجه گرد بحران های انرژی از کجا نشات گرفته و در چه بخشی لازم است سرمایه گذاری صورت گیرد تا از این طریق راهکار مناسب در راستای توسعه پایدار مشخص و بیشترین تاثیر حادث گردد. مطالعات در بخش ساختمان نشان می دهند که 48% انرژی جهان در بخش ساختمان مصرف می گردد [1]. حدود 70 % از طول عمر انسان ها در داخل بناها می گذرد و در این مدت انرژی فراوانی مورد استفاده قرار می گیرد [ 2]. بیش از %98 از مصرف انرژی ساختمان ها در ایران از محصولات نفتی و گازی تامین می گردد و بخش ساختمان و مسکن یکی از منابع اصلی تولید آلودگی می باشد. اکثر کلان شهرها در کشور ایران دارای بافت فرسوده می باشند که بعضا به لحاظ حفظ هویت تاریخی منطقه، هزینه زیاد اولیه و نداشتن بنیه مالی مالکان و عدم اعمال مشوق های لازم توسط دولت ها علی رغم وجود بسترهای قانونی برای بافت های فرسوده، امکان تخریب کلی و ساخت مجدد بناء در آن فراهم نمی باشد. لیکن با انجام راهکارهای کم هزینه نسبت به تخریب کلی در مصرف انرژی صرفه جویی قابل توجهی بدست می آید. در این تحقیق ضمن شناسایی عوامل موثر در اتلاف انرژی و ارایه راهکارهای مناسب، نمونه موردی در نرم افزار BCS19 ( شبیه سازی انرژی ساختمان) مدل سازی و نتایج حاصل مورد ارزیابی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

نوسازی ساختمان ، بهینه سازی مصرف انرژی ، شبیه سازی انرژی (BCS19) ، بافت فرسوده ، توسعه پایدار