انتخاب یک اتصال گیردار بهینه برای قاب های خمشی فولادی با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (AHP)

در پی زلزله نورثریج در سال 1994 تعداد زیادی از ساختمانهایی که در انها از سیستم قاب خمشی فولادی با اتصالات گیردار جوشی استفاده شده بود، دچار خرابی هایی در ناحیه اتصال تیر به ستون که جزء نقاط حساس و تاثیر گذار در رفتار سازه های قاب خمشی محسوب می شود، شدند. این امر محققان را به یافتن جایگزینی مناسب برای این اتصالات واداشت. از جمله این اتصالات می توان به اتصال مستقیم تقویت نشده جوشی، اتصال جوشی به کمک ورق های روسری و زیرسری، اتصال پیچی به کمک ورق های روسری و زیرسری، اتصال فلنجی چهار پیچی بدون استفاده از ورق لچکی، اتصال مستقیم تیر با مقطع کاهش یافته و اتصال با برش سینوسی شکل در جان تیر اشاره کرد. هدف این تحقیق ارزیابی این اتصالات بر اساس معیارهای تصمیم گیری از جمله اقتصادی، فنی، اجرایی و طراحی می باشد. برای این منظور از روش تحلیل سلسله مراتبی استفاده شده است . مقایسه گزینه ها توسط خبرگان و کارشناسان در این حوزه از طریق پرسشنامه انجام گرفته و نهایتا نتایج با استفاده از نرم افزار اکسپرت چویس مورد بررسی قرار گرفت بنابر نتایج تحقیق اتصال مستقیم تیر با مقطع کاهش یافته در رتبه اول و اتصال جوشی به کمک ورق های روسری و زیرسری در رتبه اخر قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

اتصال گیردار ، قاب خمشی ، تحلیل سلسله مراتبی ، تصمیم گیری چند معیاره