تبارشناسی بحران هویت و ساختارشکنی سبک های معماری معاصر

در این مقاله تلاش شده تا به کمک متدولوژی توصیفی و تبیینی و با کمک تبارش ناسی فوکویی و ساختارشکنی, مبانی بنیادین هویت، وتاثیر آن بر رویکردهای متفاوت در حوزه هنر را تبیین کنیم . ابتدا به شناخت شناسی بنیادهای فکری غرب اشاره شده وسپس رهیافت های مختلف در حوزه هنر, ساختارشکنی شده است وفرجام های محتمل هنر و معماری از باب هویت مندی که به صورت یک طیف گسترده شده اند، درقالب چهار طبقه، بررسی شدند. نخست، تاکید مفرط بر هویت تاریخی ، بنیادهای معماری نوستالژیک را شکل میدهد. دوم بر ویژه بودن هویت تاکیدی وجود ندارد و رویکرد عام آن موجب شکل گیری معماری عامیانه(بین الملل) می شود. سوم، به هویت بیشتر از منظر تکثر و تفاوت اهمیت داده می شود و افراط در تکثر هویتی،زمینه ساز معماری آشفته میشود. درگونه چهارم، بر جامعیت، کلیت محوری و حیات گرایی تاکید میشود. این زیرساخت فرهنگی - هنری بر بن بست های منطقی و فلسفی غربی فائق آمده و به اشکال مختلفی وحدت را در عین کثرت جلوه ها نمایان میسازد. این شکل توحیدگرایانه از هنر را می توان منبعث از تفکر توحیدی قلمداد کرد که شاید بتواند سبک زندگی ایرانی و معماری آن را از امتزاج ناهمگون کنونی نجات بخشد.

کلیدواژه ها:

بنیان هویت ، تبارشناسی ، ساختارشکنی ، سبک های معماری ، معماری فیزیولوژیک