مباحث نظری ومفهومی بافت های مرتبط با بافت فرسوده شهری درجهان و ایران

بافت های فرسوده، محدوده های آسیب پذیر شهر، در برابر مخاطرات طبیعی است، که نیازمند برنامه ریزی و مداخله هماهنگ برای سامانیابی است. مشخصه این بافت ها، در وهله نخست ناپایداری، و سپس نفوذناپذیری و ریزدانگی و سرانجام مجموعهای از سایر نارسایی های کالبدی، عملکردی، حرکتی، زیست محیطی، اجتماعی- اقتصادی و مدیریتی است. شیوه مواجهه با بافت فرسوده در کشورهای مختلف درمقایسه با ایران متفاوت است استفاده از تجربیات شیوه برخورد با بافت فرسوده مرکز شهر بیروت وشهر الخلیل، روانا، چین (ازجمله تجارب خارجی ) وفین کاشان ، یزد را در این مقاله بطور خلاصه پیش رو داریم .که از مهمترین نتیجه حاصل از این تمایزات آن است که در کشورهایی که شاهد اجرای موفقیت آمیز طرح های بازآفرینی شهری بود هاند، روشی پایدار برای ارتقاء سطح کیفی محیط و رفع معضلات شهری فراهم آمده در حالی که روش های بکاررفته در داخل(ایران) به تجدید حیات مکرر بحرا نهای شهری و کاهش میزان تحق قپذیری طرح های ساماندهی شهری منجر شده است. دراین مقاله بطور مفصلتر عوامل بوجود آورنده تمایزات درمواجهه با بافت تاریخی در کشورهای اروپایی و ایران ، همچنین عدم تحقق طرحهای بهسازی ونوسازی درایران را که از عوامل گوناگونی نشات گرفته شده را مورد بررسی قرار می دهیم . روش تحقیق در این پژوهش نیز از نوع تحلیلی، توصیفی می باشد.

کلیدواژه ها:

بازسازی ، بهسازی ، مرمت ، معاصرسازی ، تخریب ، مداخله