بهره گیری ازحضورطبیعت درمعماری پایداربررسی موردی: نقش گودال باغچه درمعماری مدرسه مصلای یزد

معماری و شهرسازی بومی ایران با بهرهگیری از عالم طبعیت فضاهایی را ایجاد نموده که طی قرون متمادی علاوه بر کارا بودن توانسته کیفیت زیست را همساز با اقلیم ارتقاء دهد. معماران با بهرهگیری از خلاقیت و توانمندی در فضاسازی الگوهای متناسب با شرایط زیست اقلیمی را در فلات مرکزی ایران ساخته اند که با رجوع به بافتهای تاریخی- فرهنگی تحول بنیادی را در گسترش شهرسازی و کیفیت زندگی میتوان مشاهده نمود. مدارس علوم دینی به عنوان یکی از کانونهای علمی در گذشته توانسته با پرورش عالمان و دانشمندانی بنام در حوزههای متفاوت علوم نقش مؤثری در پایداری فرهنگ اسلامی ایفا نماید. مدرسهی مصلا بعنوان یکی از قطبهای علمی که در دوره صفویه بنا شده و در مجموعه بازارها و نیز بافت تاریخی یزد قرار دارد چنین رسالتی را انجام میدهد. در این تحقیق سعی گردیده، نقش همزیستی با طبیعت در معماری مدرسه که در مدرسه مصلای یزد از طریق فضای گودالباغچه شکل یافته است مورد واکاوی قرار گیرد. در پژوهش حاضر، روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده است. نتیجه حاصل از این پژوهش مشخص میسازد؛ حضور طبیعت با ایجاد گودال باغچه در معماری مدرسه ظرفیتها و قابلیتهای ذاتی فضا را افزایش داده و از آن میتوان در حفظ و زندهسازی معماری بومی بهره گرفت.

کلیدواژه ها:

معماری بومی ، شهریزد ، حضور آب ، مدرسه ی مصلا ، گودال باغچه