تبیین مفهوم انسجام دراحیاء محلات تاریخی

محلات تاریخی هسته ی اولیه ی پیدایش شهرها و عامل اصلی هویت بخش به شهر هستند. برای جلوگیری از تخریب و فراموشی این بخش مهم شهر موضوع احیاء بیش از گذشته حائز اهمیت است. در طی این فرآیند ویژگی های معماری و شهرسازی کهن ایرانی- اسلامی بی تاثیر نبوده و برای حفظ ارز شهای هنری و تاریخی محلات نقش بسزایی دارند. یکی از مهم ترین ویژگی های معماری و شهرسازی کهن ایرانی- اسلامی، انسجام آ نهاست. این کیفیت حاصل پیوند و ارتباط اجزاء تشکیل دهنده ی آثار معماری و شهرهاست. این پژوهش پس از تبیین مفهوم انسجام در معماری و شهرسازی کهن ایرانی- اسلامی به بررسی تحولات ایجاد شده در آن می پردازد. با توجه به این تحولات در نهایت رویکردی مشخص به عنوان ساختارگرایی مطرح می شود که در پی ارائه الگوهایی برای انسجام ساختار فضایی محلات تاریخی است. الگوهای ارائه شده می تواند راهنمای طراحان در این زمینه باشد

کلیدواژه ها:

محلات تاریخی ، انسجام ، ساختارفضایی ، معماری و شهرسازی ایرانی ـ اسلامی ، احیاء