بررسی کاربرد هنرعمومی برای احیای فضاهای فرسوده ی شهری

ظهور مداوم فضاهای نادیده گرفته شده و سایتهای بحال خود رها شده عملکرد بسیاری از شهرهای معاصر را به چالش می کشد. فضاهایی با گذشته ای رنگی و سرزنده که در برنامه ریزی شهری لحاظ شده ولی در حال حاضر بحال خود رها شده اند. این فضاها بخصوص در حاشیه پروژه های عمرانی شهر در بافتهای متراکم و قدیمی بصورت گسستهای شهری نمود پیدا می کنند، این گسستهای اجتماعی -کالبدی می توانند بعنوان عرصه ای مناسب برای مددکاران اجتماعی و هنرمندان دیده شوند. چراکه آنها امکان به چالش کشیدن تعریف جمعی متداول از زندگی کنار هم در شهر را دارند از این روست که بطور فزاینده ای از هنر عمومی برای کمک به بازسازی شهری حمایت می شود . سوالی که مطرح می شود این است که هنر عمومی چه اثراتی فراتر از تاثیر آنی حس مشارکت در محلات دارد؟ این پژوهش با تکیه بر توانایی هنرمعاصر در بعد اجتماعی – ارتباطی، امکان رسیدن به راهکاری برای برای مداخله در روند گسست بافت فرسوده از محیط شهری در حال توسعه اطراف خود و رفع مشکلات اجتماعی موجود در آن را بررسی می کند. هنر عمومی می تواند سبب ارتقاء و توسعه هویت، حس مکان، هویت مدنی شده، و در مقایله با محرومیتهای اجتماعی و بازتولید فضای شهری فرسوده کمک کند

کلیدواژه ها:

گسست های شهری ، هنرعمومی ، بافت فرسوده ، هویت