ارائه الگوی بهینه مکانیابی فضای سبز شهری و اولویت بندی مکانی با استفاده از روش TOPSIS در شهر اصفهان

فضای سبز، به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع دارای ابعاد زیست محیطی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی وکالبدی است و برای این که بتواند نقش ها و عملکرد های خود را به خوبی ایفا کند، اولین و مهمترین گام تعیین مکان های مناسب برای آن است، که پیش زمینه آن تجزیه و تحلیل تناسب فضای سبز است. سه گام اصلی آن یعنی تعیین معیارهای مکانیابی متناسب با موضوع پژوهش که توسط مطالعات کتابخانه ایی به دست آمده و با توزیع پرسشنامه، معیارها و زیر معیارها اولویت بندی شده و سپس برای وزن دهی و به دست آمدن ایده آل ترین راه حل از روش تاپسیس استفاده شده است. به همین منظور در این پژوهش برای تحلیل تناسب فضای سبز شهری (شهر اصفهان)، به معیارهایی که در سه گروه: ‐1 سازگاری؛ که خود به دو دسته (کاربریهای سازگار و ناسازگار) تقسیم بندی میشود. - 2 همجواری؛ که به پنج دستهی (آلودگی هوا، آلودگی صوتی، آلودگی محیطی و فاصله از کاربریهای سازگار و ناسازگار) تقسیم بندی میشود. و ‐3 مطلوبیت؛ که به دو دسته ی(شرایط اقلیمی و دسترسی) تقسیم شده است، پرداخته ایم. نتیجه ی حاصل از این پژوهش نشان میدهد که ، فضای سبز شهری در شهر اصفهان با مراکزی مثل: توریستی ، فرهنگی - ورزشی، مسکونی سازگار میباشد وهمچنین مکانی که برای ایجاد فضای سبز انتخاب میشود باید از مراکز اداری، تجاری،درمانی، ترافیک ، فاضلاب ومسیر رو باز فاضلاب به جهت داشتن انواع آلودگیها فاصله داشته باشند.در مجموع بهتر است برای مکانیابی بهینه فضای سبز شهری در شهر اصفهان، از این اولویت بندی معیارها استفاده شود.

کلیدواژه ها:

مکانیابی ، فضای سبز شهری ، تاپسیس ، شهر اصفهان