بررسی مفهوم شهرنشینی از دیدگاه ابن خلدون و فارابی

توجه اندیشمندان علوم مختلف پیرامون مقوله پیدایش شهرها و شهرنشینی همواره در طول تاریخ اهمیت داشته است. در این راستا نقش محققان حوزه اسلامی مانند ابن خلدون و فارابی در این امر بسیار پررنگ میباشد. دیدگاههایی نظیر مفهوم شهرنشینی و همچنین جایگاه دولت در مفهوم شهرنشینی از مهمترین اندیشه های این دو اندیشمند پیرامون شهر و شهرنشینی میباشد. ابن خلدون نهاد سیاسی اجتماعی که همان دولت است را عامل حیات -شهر میداند و فارابی مدینه فاضله را تنها جامعه ای می پندارد که انسان را به سعادت میرساند. این مقاله با هدف بررسی آرا این دو اندیشمند، جهت دستیابی به ارتباط شهرنشینی فردی و اجتماعی با روش توصیفی تحلیلی انجام گرفته است. در ایتدا از طریق منابع و اسناد کتابخانهای به جمع آوری اطلاعات مورد نیاز پرداخته و سپس به بررسی اندیشهها و دیدگاههای ابنخلدون و فارابی در رابطه با شهر و شهرنشینی پرداخته میشود. نتیجه بدست آمده گواه بر این دارد که با شناخت مباحث تئوری و فلسفی، میتوان به آرا بهتری در امور شهر و شهرنشینی در شناخت و بهبود مسائل مربوط به آنها دست یافت؛ زیرا شناخت جامعه از طریق تجزیه و تحلیل عوامل عینی و واقعی حاصل میگردد.

کلیدواژه ها:

ابن خلدون ، فارابی ، شهر ، شهرنشینی