مقدمه ای بر الگوهای حکمروایی منطقه ای

امروزه گفتمان غالب در برنامه های اصلاحی مدیریت شهری از مدیریت دولتی نوین به حکمروایی خوب تغییر یافته است. در رهیافت حکمروایی خوب، پیوند سیاست، اداره، همکاری و مشارکت تمامی ذینفعان، معیار حکمروایی و مدیریت مطلوب بوده و در همین راستا تاکنون الگوهای متفاوتی از حکمروایی شکل گرفته است. پژوهش حاضر نیز برآن است تا به بررسی و تشریح این الگوها بپردازد. بنابر ماهیت مسئله پژوهش، روش تحقیق مناسب برای این پژوهش، روش توصیفی- تحلیلی انتخاب شد که با استفاده از روشهای کتابخانه ای و اسنادی پس از جمعآوری اسناد و متون مرتبط، به تجزیه و تحلیل مبادرت نموده است. نتایج حاصله نشان میدهد که در مطالعات حوزه حکمروایی رویکردهای ساختارگرایی به عنوان یک ایدئولوژی پژوهشی، به دلایل گوناگون و به طور فزآیندهای به چالش کشیده شده و رهیافتها و مکاتب جدید در عرصه حکمروایی منطقهای، مانند کنش جمعی نهادی و مدیریت عمومی مشارکتی به عنوان ابزاری کارآمد مبنای عمل قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

مدیریت دولتی ، حکمروایی خوب ، حکمروایی منطقه ای ، کنش جمعی