بررسی مداخله در ساماندهی بافتهای فرسوده با رویکرد مشارکتی (مطالعه موردی: محله چوست دوزان شهر تبریز)

شهرها به مثابه موجودات زنده به شمار می روند که مراحل مختلف زندگی را طی می کنند و در طی این مراحل به دوره ای از فرسودگی در بافت خود می رسند و این بافت ها که با عنوان بافت های مساله دار یا ناکارآمد طرح و عنوان می شود ، مسائل و مشقت هایی را برای ساکنان و مدیران شهری به وجود می آورد. نگرش به این بافت ها در قالب عنوانینی چون، بازسازی، بهسازی و .... متبلور می شود که انتخاب هریک در گرو شرایط و ویژگی های هر بافت است. غالب کلان شهرهای ایران با مساله بافت های فرسوده شهری موجه اند و مدیریت و برخورد آن به یکی از چالش های عمده در عرصه ملی بدل گشته است. از طرفی تجارب مداخله دراین بافت ها نشانگر این است که، بدون حضور و مشارکت ساکنین و جامعه محلی موفقیت چشم گیری عاید نخواهد شد. از اینرو پرداختن به برنامه ریزی مشارکتی رویکردی جدید در این عرصه به شمار می رود. هدف اصلی پژوهش حاضر با تبیین اهمیت موضوع مشارکت در امر بهسازی و نوسازی بافت فرسوده محله چوستدوزان شهر تبریز، سعی در تبیین نقش و فرآیندهای مشارکتی داشته و در این جهت بعد از بررسی مبانی نظری و مطالعات تجربی داخلی و خارجی، شاخص های مشارکت را استخراج کرده و با استفاده از روش تحلیلی - توصیفی و با استفاده از مطالعات میدانی و کتابخانه ای، شاخص های مشارکت مردمی را در بافت فرسوده محله چوستدوزان شناسایی و این شاخص ها در منطقه مورد مطالعه از طریق آزمون همبستگی پیرسون و آموزن تی مورد سنجش قرار گرفت، که شاخص های مورد برسی قرارگرفته است. این سنجش حاکی از آن است محدوده مورد مطالعه در سطح خوبی از توان مشارکتی برخوردار است و مدیران شهری باید بستر لازم برای مشارکت بیشتر مردمی را فراهم نمایند.

کلیدواژه ها:

بهسازی ، نوسازی ، بافت فرسوده شهری ، مشارکت ، محله چوستدوزان شهر تبریز.