شناسایی مهمترین معیارهای موثر بر مدیریت پروژه ایستگاه زیرزمینی خط 7 متروی تهران با رویکرد تلفیقی از فرآیندهای مدیریت ریسک و مهندسی ارزش

امروزه به دلیل یکی بودن هدف اجرای دو تکنیک مهندسی ارزش و مدیریت ریسک یعنی افزایش ارزش پروژه های عمرانی و تشابه در ساختارهای اجرایی و فرصت هایی برای استفاده بهتر این دو تکنیک در مدیریت پروژه، مدلهایی تحت عنوان مدلهای تلفیقی ارزش و ریسک به وجود آمده است. با این وجود، هنوز هم در برخی پروژه های کلات عمرانی، بهره گیری از این رویکرد تلفیقی تنها در حد تعاریف و معرفی اولیه مدلها باقی مانده و مطالعه موردی دقیق در خصوص استفاده از این مدلها صورت نپذیرفته است. هدف کلی از انجام تحقیق حاضر، شناسایی مهمترین ریسک های موجود در پروژه های احداث ایستگاه های زیرزمینی با انجام مطالعه موردی در کارگاه احداث ایستگاه خط 7 متروی تهران و سپس ارائه الگوی تلفیقی مهندسی ارزش و مدیریت ریسک، جهت تصمیم گیری درخصوص اولویت بندی مهمترین معیارهای کنترل ریسک های شناسایی شده با دیدگاه تلفیقی با مهندسی ارزش می باشد. به منظور دستیبابی به هدف تحقیق، پس از مطالعه و ارزیابی تحقیقات و مراجع موجود در این زمینه و مصاحبه با افراد متخصص به جمع آوری مهم ترین معیارهای موثر بر تلفیق مهندسی ارزش و مدیریت ریسک پرداخته شد و سپس این عوامل با کاربرد SPSS، تحت آزمون های آماری t و ویلکاکسون، قرار گرفته و عوامل با اهمیت بالا انتخاب می گردد. نتایج نشان داد که 21 ریسک، مهمترین ریسک های موثر بر رویکرد تلفیقی از فرآیندهای مدیریت ریسک و مهندسی ارزش در پروژه مطالعه موردی می باشد که می توان به عدم شرکت مشاوران طرح در مطالعات مربوط به مهندسی ارزش در پروژه ، بکارگیری نادرست نمودار FAST ارزش ، عدم اجرای مهندسی ارزش در زمان مناسب ، عدم انتخاب مسئول مناسب برای تیم مهندسی ارزش عدم تطابق مطالعات با شرایط .اشاره نمود.

کلیدواژه ها:

رویکرد تلفیقی ، مدیریت ریسک ، مهندسی ارزش ، آنالیز آماری ، ایستگاه زیرزمینی خط 7 متروی تهران.