بررسی عناصر داستان در کتاب بختیارنامه

کتاب بختیارنامه یا (لمعه السراج لحضره التاج) که در قرن ششم یا اوایل قرن هفتم هجری توسط نویسنده ای ناشناس نوشته شده است، دارای ویژگی های سبکی نثر فنی و مصنوع می باشد داستان پردازی نویسنده مانند داستان های هندی است که داستان ها را در دل داستان اصلی (مادر قصه) بیان می کند. موضوع بختیارنامه تعلیمی است؛ مسایل اخلاقی، تربیتی در قالب مثال ها و تمثیل های محسوس و عینی آموزش داده می شود، تا میزان یادگیری و ماندگاری آن در ذهن مخاطب افزایش یابد، هدف نویسنده (بختیارنامه)، تهیه پیرایه زیبا از حکایات و صناعات ادبی بر مفهومی تعلیمی- تربیتی است؛ تا بدین شکل آن را از خطر نابودی و فراموشی نجات دهد. این شیوه همواره مورد توجه شاعران و نویسندگان بسیاری برای تبیین معنای انتزاعی، عرفانی، اخلاقی و تعلیمی بوده است، شاعران بزرگی مانند سنایی، مولانا، سعدی از این دسته اند. سبک نویسندگی و داستان در داستان آوردن بختیارنامه موجب شد، تا عناصر ایجاد کننده داستان را براساس نظریه ها و روش های بررسی عناصر تشکیل دهنده داستانی، که از گذشته تابحال ارایه شده است، با روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بررسی نماییم و مقدمه ای که دربردارنده توضیحاتی درباره ادبیات، ساختار داستان، کتاب بختیارنامه و بررسی اجزای داستان که شامل پیرنگ، شخصیت، کشمکش، زاویه دید و گفت و گو است، تا بدین شیوه هنر داستان پردازی، نویسنده را بسنجیم.

کلیدواژه ها:

بختیارنامه ، عناصر داستان ، پیرنگ ، شخصیت ، اوج ، زاویه دید