تحلیل ساختاری داستان پایداری معمای مسیح با تکیه بر نظریه برمون

داستان از انواع ادبی است چون تاثیرات شگرفی بر تفکرات و زندگی بشر داشته از دیرباز مورد توجه آدمی بوده است. داستان وسیله ای بوده است تا انسان ها افکار خود را با این قالب هنری به دیگران منتقل کنند. ادبیات پایداری و داستان های در آن نوع، حاصل مشاهده و تجربه منطقی واقعیتی مشخص است. واقعیتی که با هنر نویسنده به آرمان تبدیل می شود یا به همان نحو که بوده بازسازی شده است اما برای درک بیشتر نیاز به تحلیل ساختاری دارند. نگاه ساختاری به آثار ادبی به دلیل تحلیل عناصر درون متنی و پیدا کردن الگوی میان آنها، زمینه بهتری برای دریافت ماهیت ادبیات به وجود می آورد و باعث گسترش آثار ادبی می شود. گروهی از منتقدان ساختارگرا به فرم های روایی و بررسی عناصر داستان و قوانین ترکیب آنها پرداخته اند. از جمله (کلود برمون) که با ایجاد نظام های مبتنی بر نمایش شکل های روایی داستان، بر پایه چگونگی روابط بین کوچکترین واحدها پیشنهاد می کند. در این پژوهش برآنیم با روش توصیفی- تحلیلی بعد از شرحی مختصر از ابراهیم حسن بیگی و بیان نظریهه با منطبق کردن این نظریه بر داستان معمای مسیح به این سوال پاسخ دهیم که عناصر درون متنی کدامند و چطور کنار هم قرار گرفتندو اینکه این عناصر درون متنی چطور به فهم بیشتر ما از داستان، بخصوص داستان های پایداری کمک می کند.

کلیدواژه ها:

ساختار داستان ، نظریه برمون ، معمای مسیح