بررسی عنصر زمان در روایت شیر ونخچیران مثنوی بر اساس نظریه ژرارد ژنت

زمان، جزء لاینفک هر روایت است. ژرار ژنت یکی از بزرگترین و تاثیرگذارترین نظریه پردازان در زمینه زمان روایت است که این مقوله را در سه مبحث عمده نظم، تداوم و بسامد طبقه بندی کرده است. مثنوی شریف مولوی نیز از شاهکارهای ادب فارسی است که چیره دستی شاعر در این اثر گرانسنگ باعث شده دارای بافتی بی بدیل برای تحلیل و بررسی انواع شگردهای داستان پردازی باشد. در این پژوهش که به شیوه توصیفی- تحلیلی صورت گرفته، تلاش گردید عنصر زمان بر اساس نظریه ژرارد ژنت در روایت شیر و نخچیران مثنوی مورد بررسی قرار گیرد، نتیجه پژوهش حاکی از آن است که استفاده از زمان مهمترین ویژگی این روایت است که بر گیرایی و جذابیت داستان شیر و نخچیزان افزوده است.

کلیدواژه ها:

زمان ، نظم ، تداوم ، بسامد ، ژرار ژنت ، شیر و نخچیران