شاهنامه فردوسی، آیین همبستگی و هویت ملی ایرانیان

شاهنامه، اثری بی نظیر و حماسه ای بزرگ است که در مرکز دل و زبان و فرهنگ مردم ایران جای دارد. این کتاب گران سنگ در پاسداری از زبان فارسی، هویت ملی و یگانگی پارسی گویان، که در سراسر گیتی پراکنده اند، نقشی بسیار برجسته دارد. در این روزگار برای ایجاد اتحاد و همدلی میان ایرانیان بایسته است فرهنگ سنتی و میراث هزاران ساله ملت ایران از خطر ابتذال محفوظ نگاه داشته شود. استان فرزانه توس حکیمی خردمند بود که در دوران ستایشگری و دریوزگی شاعران چاپلوس در دربار سلطان محمود غزنوی پادشاه غیر ایرانی، با غیرت ایرانی خویش، تاریخ داستانی ایران باستان را به گونه ای منظوم ساخت که از باد و باران و هجوم دشمنان ترک و تازیک گزندی نیابد. دراین پژوهش که نگاهی تازه به متنی کهن است با روش تحلیل محتوای کیفی، همبستگی و هویت ملی ایرانیان در آیینه شاهنامه مورد بررسی قرار گرفته است هویت، مجموعه ای از شاخص ها و نشانه ها در حوزه مولفه های، زیستی، فرهنگی و روانی است که موجب شناسایی فرد از فرد، گروه از گروه یا و فرهنگی از فرهنگ دیگر می شود. از آنجا که تمامی مولفه های هویت ملی اعم از دین، زبان، تاریخ و اسطوره در این کتاب سترگ وجود دارد می توان نتیجه گرفت که این اثر گرانبها یکی از عوامل بزرگ پاسداری از همبستگی وهویت ملی ایرانیان می باشد.

کلیدواژه ها:

اسطوره حماسه ، شاهنامه ی فردوسی ، هویت ملی ، جنگ