تاثیر محتوایی بینامتنی لامیه العرب شنفری بر لامیه العجم طغرایی

دو قصید، لامیه، در تاریخ ادبیات عربی شهرت بسیار دارد. یکی لامیه العرب سروده الشنفری شاعر مشهور دوره جاهلی و دیگری لامیه العجم سروده الطغرائی ، شاعر ایرانی تبار قرن پنجم هجری، است قصیده شنفری، شصت و سه بیت و در بحر طویل اما قصیده طغرایی، 59 بیت ودر بحر مضارع سروده شده است. در لامیه العرب شنفری زبان تلخ و خشن آن دوران و زمختی بیابان های عربستان دیده می شود. در لامیه العجم طغرایی ، وصف حال پریشان خود، شکایت از پیشامدهای ناگوار زندگی و مانند لامیه العرب مضامین اخلاقی، پند واندرز ملاحظه می شود نویسنده مقاله ضمن معرفی هر دو شاعر، در جامعه آماری مشخص و به شیوه تحلیلی ، به بررسی میزان تاثیر محتوایی بینا متنی شعر شنفری بر طغرایی پرداخته است. بدون شک شاعران و نویسندگان بر روی هم تاثیر فکری دارند، اما شاعر یا نویسنده ای موفق است که بتواند اندیشه را بهتر از گذشته پرورش دهد. ابواسماعیل اصفهانی طغرایی با نبوغ فکری خود در بیشتر موارد، معانی را بهتر و بالاتر از شنفری پرورش داده و به یادگار گذاشته است. این رویه در بین شاعران فارسی زبان هم وجود داشته است و دارد، به عنوان مثال خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی معانی و افکار را از شاعران قبل از خود گرفته، اما کارخانه ذهنش اندیشه بهتری را پرورش داده و ساخته است.

کلیدواژه ها:

شنفری ، طغرایی ، تاثیر ، تناص ، لامیه