اثربخشی معنا درمانی بر شفقت بر خود و امید به زندگی در زنان مبتلا به افسردگی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی معنا درمانی بر شفقت بر خود و امید به زندگی در زنان مبتلا به افسردگی مراجعه کننده به مراکز روان درمانی استان خوزستان انجام شده است. روش: این پژوهش با بکار گیری طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل اجرا شده است. جامعه این پژوهش شامل زنان افسرده ناشی از اعتیاد همسران مراجعه کننده به مراکز روان درمانی استان خوزستان بوده که پس از انجام مصاحبه بالینی و اجرای تست افسردگی بک، مراجعان دارای شرایط لازم برای پژوهش مورد نظر مشخص گردیده و بر اساس روش نمونه گیری هدفمند از بین جامعه مورد نظر 36 نفر انتخاب و به صورت گزینش تصادفی به دو گروه 18 نفره تقسیم و در 2 گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 10 جلسه، به صورت هفته ای یک جلسه 90 دقیقه ای وارد این درمان شدند. پس از اتمام 10 جلسه درمان، بار دیگر هر دو گروه به وسیله ی ابزارهای پژوهش که شامل آزمون افسردگی بک، شفقت بر خود (نف، 2003) و امید اسنایدر آزمون شدند. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نیز نشان داد که این برنامه منجر به افزایش امید به زندگی و شفقت بر خود و کاهش افسردگی شده است. نتیجه گیری: می توان با استفاده از معنادرمانی شفقت خود را در بیماران افسرده افزایش داد و باعث امید به زندگی در آنها شد.

کلیدواژه ها:

معنا درمانی ، افسردگی ، شفقت بر خود ، امید