اقدام پژوهی- رویکردی کارا در نظام آموزش و پرورش

یکی از شاخص های توسعه نظام آموزشی، حضور فعال و پر رنگ پژوهش در نظام آموزشی است. گسترش فرهنگ مطالعه و اندیشه علمی و پژوهش در کلیه دوره ها و سطوح تحصیلی از ضرورت های اساسی آموزش و پرورش محسوب می شود. به ویژه مجهز شدن معلمان و مدیران به استفاده از روش و ابزار پژوهش، می تواند موجب دانش افزایی و رشد و بالندگی و نوآوری و پویایی نظام آموزشی و نیز موجب تربیت دانش آموزانی محقق در برخورد با مسایل علمی شود (گرگانی، 139:1390). پذیرش مشروعیت اقدام پژوهی به عنوان یک راهکار مطالعاتی و کسب معرفت معتبر و قابل اعتنا، در بردارنده نوعی پاسخ یا واکنش نسبت به برخی موضوعات نظری مربوط به این وادی است. به عبارت دیگر با پذیرش اقدام پژوهی گویی پاسخ مشخصی برای برخی معضلات فکری و نظری به دست می آید. (مهر محمدی، 146:1379). در این مقاله سعی شده با شیوه کار کتابخانه ای از نوع توصیفی تحلیلی به تعریف و توصیف مفاهیم: اقدام پژوهی، هدف از اقدام پژوهی، آموزش اقدام پژوهی، روند اقدام پژوهی؛ و به بیان نقش معلم در اقدام پژوهی، اثر بخشی معلمان در این خصوص، برنامه معلم پژوهنده به عنوان عاملی موثر برای معلمان، نظر معلمان در این باره، مقایسه اثر بخشی معلمان پژوهنده با سایر معلمان، تاثیرات دوره اقدام پژوهی، اقدام پژوهی در آموزش و پرورش، موانع اقدام پژوهی، بالا بردن مشارکت معلمان در زمینه اقدام پژوهی و در آخر به بیان نتیجه گیری کلی در این زمینه پرداخته شده است؛ تا گامی هرچند کوچک در جهت اصلاح و بهبود روند اقدام پژوهی و توجه خاص به آن در نظام آموزشی رسمی کشور در مقاطع مختلف تحصیلی در جهت نزدیک تر شدن به وضعیت مطلوب برداشته شود.

کلیدواژه ها:

اقدام پژوهی ، آموزش و پرورش ، معلم پژوهنده ، مشارکت