رابطه پراگماتیسم و عملگرایی با علم مدیریت

سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 1,385

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ADCONF02_075

تاریخ نمایه سازی: 1 دی 1397

چکیده مقاله:

پراگماتیسم یا عملگرایی شیوه ای است که برای حل مسایل می توان از آن استفاده کرد. این ایده که اولین بار توسط فیلسوفآمریکایی به نام پیرس مطرح شد و بوسیله ویلیام جیمز و دیوویی بسط داده شد تا کنون نتایج خوبی در کشورهای پیشرفته و بهخصوص آمریکا به همراه داشته است.هدف از این تحقیق آن بود تا با آشنایی با این فلسفه روشها و ابزارهای اجرای عملی اینفلسفه بررسی شود. روش تحقیق آن به صورت توصیفی و کتابخانه ای است. یکی از مهمترین ابزارهایی که برای عملی کردنپراگماتیسم استفاده شده است ((اجتماع پژوهشی)) می باشد. پراگماتیسم سه رکن اصلی را برای شکل گیری و اجرای این اجتماعمعرفی می کند که شامل موقعیت بغرنج و یا مسیله دار، رویکرد علمی و دموکراسی مشارکتی می باشد. پراگماتیسم می تواند درسازمان ها به عنوان یک ابزار سودمند استفاده شود. مدیران باید با شیوه ای مثل اجتماع پژوهشی آشنا شوند چرا که اجتماعپژوهشی یک اجتماع بین الاذهانی است و می توان با آن ارتباط موثر نه تنها در سطح سازمان بلکه در سطح کل جامعه برقرارکرد. مهمترین دستاورد اجتماع پژوهشی ایجاد یک جامعه با دموکراسی مشارکتی است بنابراین اگر بنا باشد که مدیران به جامعهو سازمان خدمت کنند آن ها باید مسیله را در ابتدا بررسی کنند سپس از نگرش های علمی و ابزار های علمی برای حل آنمسایل استفاده کنند و برای نیل به این هدف نه تنها باید از کارمندان زیر دست خود بلکه باید از نظرات افراد جامعه و شهروندانبهره ببرد. سرانجام توصیه هایی برای استفاده از آن در کشور ما ایران ارایه شده است تا بتوان جای پایی را برای تشکیل وتوسعه چنین اجتماعاتی را بوجود آورد.

نویسندگان

علی عفری

دانشجوی دکتری مدیریت دولتی پردیس دانشگاه تهران