تحلیل موتیف پروانه در اشعار پایداری

در مطالعات نقد ادبی امروز، موتیف و کارکرد آن یکی از سر فصل های مهم در بررسی آثار و سیر اندیشهصاحب اثر، تحلیل سطح محتوایی اثر، دریافت رابطه فرم و محتوا و بررسی کیفیت این رابطه است. در واقع، یک استراتژی تجزیه و تحلیلی مناسب در نقد ادبی، شناسایی موتیف ها و مشخص کردن اثر متقابل درون مایه ای آن هاست. (شافر، 307:2005).موتیف یکی از باورهای مسلط در هر اثر ادبی و بخشی از معنا یا درون مایه اصلی اثر است. این معنیممکن است شامل یک شخصیت، تصویر، یا یک الگوی تکرارشونده باشد. (تقوی،دهقان، 12:1388)دلیل انتخاب موتیف و پرداختن به آن در این پژوهش این است که به شناخت در سبک نویسنده یاشاعر در ادبیات تطبیقی و همچنین شناخت موتیف های مشترک در نقد ادبی دست پیدا کنیم.بسیاری از شاعران کلاسیک در اشعار خود از موتیف پروانه استفاده کرده اند. در این اشعار پروانه نمادپالایش روح توسط آتش با اخگری سوزان در نظر گرفته شده، گویی جان برای پروانه قابل اعتنا و دارایاهمیت نیست و صفت عاشق بودن او را بر این می دارد که بدون توجه به جان خود در پی پالایش روح خودتوسط آتش بربیاید. در واقع فنا شدن توسط آتش و از دست دادن جان برای او تولدی دوباره است و موجبعروج روح او می شود.در شعر معاصر نیز موتیف پروانه با روایتی که پیش از این گفته شد توسط شاعران معاصر استفادهشده است که در اشعار پایداری نمود بیشتری دارد.

کلیدواژه ها:

موتیف ، پروانه ، اشعار پایداری