رابطه توسعه استعدادها با نوآوری سازمانی و نقش میانجی کیفیت زندگی کاری مربیان فنی حرفه ای شهر تهران

تحقیق حاضر با هدف رابطه توسعه استعدادها با نوآوری سازمانی و نقش میانجی کیفیت زندگی کاری مربیان فنی حرفه ای شهر تهران به روش توصیفی– همبستگی از نوع معادلات ساختاری صورت گرفته است. جامعه مورد نظر در این تحقیق را مربیان فنی حرفه ای شهر تهران تشکیل دادند که بر اساس آخرین آمار واطلاعات موجود تعداد کل آنها معادل 19080 نفر( 13724 نفر مرد و 5356 زن) هستند که با استفاده از فرمول کوکران 376 نفر(251 نفر مرد و 125 نفر زن) به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده های مربوط از پرسشنامه نوآوری سازمانی (2002)، پرسشنامه کیفیت زندگی کاری والتون، پرسشنامه توسعه استعدادها احمدی((1396 استفاده گردید. که پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب ./88 ، ./87 و ./85 بدست آمد. جهت تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری استفاده گردید. نتایج حاکی از آن بود که اثر مستقیم توسعه استعدادها و نوآوری سازمانی برابر با 0/45 است. همچنین اثر غیر مستقیم متغیر توسعه استعدادها و نوآوری سازمانی با تاثیر متغیر میانجی کیفیت زندگی کاری برابر با 0/136 می باشد.

کلیدواژه ها:

توسعه استعدادها ، نوآوری سازمانی ، کیفیت زندگی کاری