بررسی جنبه های مدیریتی نظام کشاورزی زیستی جهتنیل به کشاورزی پایدار

رشد سریع جمعیت جوامع بشری و افزایش تقاضا برای موادغذایی در قرن گذشته موجب تحول شگرف در کشاورزی سنتی گردید. به گونه ای که با توسعه و گسترش علوم و فناوریهای نوین همچون مهندسی ژنتیک و بیوتکنولوژی کاشت ارقام پرمحصول گونه های زراعی و باغی و استفاده بی رویه از کودها و آفت کشهای شیمیایی باعث افزایش کمی تولیدات کشاورزی گردید و مشکل غذا را در بسیاری از کشورها بالاخص کشورهای توسعه یافته و درحال توسعه حل نمود. اماهمواره این افزایش تولید با مشکلات زیست محیطی متعددی مانند آلودگی منابع آب و خاک بروز افات و بیماریهای جدیدگیاهی سوء تغذیه و بیماریها در اثر کاهش کیفیت مواد غذایی روبرو شد دراین راستا کشاورزی زیستی یکی از مصادیق رهیافت های کشاورزی پایدار با هدف استفاده کمتر از نهاده های بیرونی مطرح گردید تا از الودگی آبهای زیرزمینی جلوگیری نماید بقایای آفت کشها را در مواد غذایی کم و از فرسایش منابع آب و خاک جلوگیری و درنهایت سودآوری را در بلندمدت افزایش دهد امروزه رویکردهای جهانی به سمت کشاورزی زیستی می باشد و از جنبه های مختلف مورد تحلیل قرارگرفته است این مقاله به صورت تحلیلی ضمن بیان ویژگیهاو فلسفه وجودی کشاروزی زیستی به عنوان راهکاری برجسته برای رویارویی با چالش جهانی تامین غذای سالم برای جمعیت درحال افزایش و راهبردی برای رسیدن به کشاروزی پایدار به بررسی و تحلیل جنبه های مدیریتی کشاورزی زیستی می پردازد و تشریح می نماید.

کلیدواژه ها:

کشاورزی زیستی ، جنبه های مدیریتی ، کشاورزی پایدار