اثر استفاده از الگوریتم های کنترل توپولوژی بر روی کد گذاری شبکه و حداکثر جریان قابل عبور شبکه

شبکه های حسگر بی سیم از تعداد زیادی گره حسگر با انرژی محدود تشکیل شده اند که به تناسب کاربرد ممکن است در محیط های متغیر از نظر شرایط فیزیکی و تا حد زیادی غیر قابل پیش بینی به کار گماشته شوند. برای افزایش کارایی این شبکه ها روش های مختلفی مطرح می باشد. کنترل توپولوژیکی از روش هایی است که در شبکه های حسگر بی سیم به کار می رود که با کاهش دامنه ارسال گره های حسگر، باعث کاهش توان مصرفی، احتمال برخورد و پیچیدگی لایه پیوند داده ی گره های شبکه و هم چنین افزایش ظرفیت و کارایی شبکه حسگر بی سیم می شود. مسلما وقتی گره یایالی در شبکه توسط الگوریتم کنترل توپولوژی حذف می شود در میزان حداکثر جریان چند بخشی قابل انتقال تأثیر خواهد گذاشت. در گذشته دستیابی به حداکثر جریان چند بخشی قابل عبور قابل دستیابی نبوده و لذا اهمیت چندانی نداشت اما با معرفی کد گذاری شبکه که روشی برای دستیابی به حداکثر جریان قابل عبور می باشد این موضوع اهمیت پیدا کرده است. از آنجا که کاربردهایی نظیر کاربردهای ویدئویی نیاز به پهنای باند بالا دارند و اینگونه کاربردها در شبکه های حسگر بی سیم مطرح شده است، بنابراین بکارگیری کد گذاری شبکه در جریان های چند بخشی موجود در شبکه های حسگر بی سیم باعث صرفه جویی در مصرف پهنای باند شده و از طرف دیگر توان مصرفی شبکه های حسگر بی سیم را کاهش می دهد. در این مقاله به بررسی تأثیر استفاده از کد گذاری شبکه در شبکه هایی که از کنترل توپولوژی استفاده می کنند پرداخته شده است. نتایج به دست آمده نشان می دهند که استفاده از کنترل توپولوژی باعث افزایش طول عمر و کاهش حداکثر جریان قابل عبور و توان مصرفی در شبکه می گردد. اما استفاده از کد گذاری شبکه در روش های مختلف کنترل توپولوژی باعث بهبود کارآیی می شود.