معماری همساز با اقلیم

انسان همواره در طول تاریخ به منظور ایجاد سرپناهی امن برای سکون سعی در شکل دهی محیط زندگی و پیرامون خود با توجه به محدودی های اقلیمی محیط در تناسب و سازگاری باطبیعت دارد تا بتواند شرایط مناسبی برای ادامه حیات خویش ایجاد کند. بر اساس مطالعات انجام شده بین 15 تا 20 درصد کل انرژی مصرفی هر کشور به مصرف فضاهای مسکونی می رسد که این مقدار بیانگر هزینه ای بسیار و از بین بردن منابع طبیعی و تخریب محیط زیست در بعد وسیعی است . بنابراین برداشتن گامی در جه کاهش مصرف انرژی در این قسمت که منوط به بهینه سازی راندمان حرارتی ساختمان ها اس می تواند منجر به صرفه جویی عظیمی در منابع محدود طبیعی باشد. در اهمی ارتباط معماری با شرایط محیط طبیعی شکی نیست و این ارتباب به شدت به شرایط اقلیمی وابسته است . همیشه در احداث بنا توجه به شرایط محیطی مدنظر معماران بوده است . طراحی اقلیمی به معنی خلق معماری سازگار با اقلیم می باشد. در این مقاله سعی شده است روش هایی بسیار ارزان و اجرایی برای بهره بردن از شرایط اقلیمی در جهت تامین آسایش در داخل فضای زندگی معرفی و جلوه هایی از معماری همساز با اقلیم در ابنیه سنتی ایران مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

اقلیم ، اسایش ، سیستم های فعال و غیر فعال خورشیدی