بررسی سمیت تماسی عصاره پیچک صحرایی و آویشن باغی بر روی شپشه برنج Sitophilus oryzae

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 420

فایل این مقاله در 7 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

این مقاله در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

AEFSJ02_321

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396

چکیده مقاله:

با توجه به خسارت اقتصادی آفات انباری و مقاوم شدن این آفات نسبت به ترکیبات شیمیایی مانند فسفین و متیلبروماید جایگزین کردن سموم مناسب برای کنترل آنها ضروری میباشد. شپشه برنج یکی از آفات مهم غلات انباری استکه سبب زیان کمی و کیفی در برنج، گندم، جو، ذرت و چاودار می شود. در این تحقیق اثر حشره کشی عصاره های پیچکصحرایی و آویشن باغی آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار روی شپشه برنج درآزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت. این عصارهها با دو حلال استون، متانول و نیز آب گرم تهیه شدند. آزمایش در شرایطدمایی 25 درجه سانتی گراد رطوبت نسبی 5±60 درصد و در تاریکی انجام گرفت. این آزمایش درون ظرف پتری به قطر 8 سانتیمتر حاوی کاغذ صافی انجام شد. هر کاغذ صافی به دو نیمه مساوی تقسیم شد. هر نیمه به طور جداگانه بهعصاره های گیاهی با غلظت 300 میکرولیتر بر میلی لیتر آغشته شد. عصاره متانولی آویشن باغی (52 در صد تلفات) واستونی آویشن باغی (51/6 در صد تلفات) که بالاترین در صد تلفات (تلفات بیش از 50 درصد) در غلظت 300 میکرولیتر بر میلی لیتر را در مقایسه با شاهد داشتند، جهت آزمایش اصلی برگزیده شدند. سپس تاثیر دو عصاره فوق با پنج غلظتمختلف روی شپشه برنج بررسی شدند. این آزمایش نیز در آزمایشگاه به صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی باسه تکرار اجرا شد. حشرات تلف شده بعد از 48 ساعت شمارش شدند. نتایج آزمایش زیست سنجی نشان داد در غلظت750 میکرو لیتر بر میلی لیتر عصاره متانولی آویشن 81/2% و عصاره استونی آویشن 77/8% درصد تلفات داشته اند. نتایج تجزیه و تحلیل دادههای زیست سنجی نشان داد عصاره متانولی آویشن با LC(50)=109.22 پی پی ام و شیب خط دز- پاسخ 0/395±1/459 سمیت بیشتری نسبت به عصاره استونی آویشن باغی با LC(50)=87.50 پی پی ام و شیب خط دز- پاسخ 0/395±1/203 داشته است. نتایج نشان می دهد عصاره ی متانولی آویشن باغی سبب کنترل آفت مورد بررسی در شرایط آزمایشگاهی شده است.

نویسندگان

فایزه السادات ابطحی

دانشگاه اراک، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی،گروه گیاهان دارویی و معطر