حسابداری ارزش متعارف دارایی های غیرجاری و هزینه های حسابرسی

در این تحقیق رابطه بین تجدید ارزیابی دارایی های غیرجاری و هزینه های حسابرسی مورد بررسی قرار می گیرند. تحقیق حاضر به مباحثه موجود پیرامون نقش حسابداری ارزش متعارف کمک می کند. یافته ها حاکی از آن است که هزینه های نمایندگی مربوط به ارزش متعارف برآورد شده ممکن است منافع حاصل از کاربرد حسابداری ارزش متعارف را تعدیل کنند. بر اساس مطالعات صورت پذیرفته و ادبیات تحقیق، وقتی دارایی های غیرمالی (PPEها، اموال سرمایه گذاری و دارایی های نامشهود) با ارزش متعارف اندازه گیری شوند افزایش چشمگیری در هزینه های حسابرسی پرداخت شده وجود دارد. علاوه بر این، ارزیاب مستقل رابطه مثبت بین تجدید ارزیابی دارایی ها و هزینه های حسابرسی را به نحوی معنادار تضعیف می کند. علاوه بر این، شرکت هایی که دارایی های غیرجاری شان به صورت صعودی تجدیدارزیابی می شود و شرکت هایی که دارایی های غیرجاری شان را هر سال به صورت صعودی تجدید ارزیابی می کنند هزینه حسابرسی به نحوی معنادار بالاتری دارند. آزمون های دیگر شواهد تجربی ارایه می دهند که توان حاکمیت شرکتی تاثیر تعدیل کننده ای بر سطح هزینه های حسابرسی دارد.

کلیدواژه ها:

تجدید ارزیابی دارایی ها ، هزینه های حسابرسی ، حاکمیت شرکتی