نقش زنان در مدیریت پایدارمنابع آبی در هنگام تغییرات اقلیمی

تمرکز این مقاله بر روی تعامل جامعه خصوصا زنان در مدیریت آب در واکنش به تغییرات اقلیمی می باشد. توجه به مسایل مربوط به آب برای سازگاری با تغییرات اقلیمی لازم است و جامعه مدنی ، جمعیت های بومی و خصوصا زنان باید در گیر شوند. این امر هم به دلایل اخلاقی و هم اجرایی است: نه فقط جمعیت های محلی اولین و بدترین تاثیر را از رویدادهای اقلیمی دارند بلکه آنها دانش محلی سیاسی و اجتماعی، اکولوژیکی محلی نیز دارند که می تواند در استراتژی های سازگاری با تغییرات اقلیمی کمک قابل توجهی باشد. به دلیل نقش های اجتماعی و موقعیت آنها در جهان ، زنان بشدت تحت تاثیر کمبودآب و جاری شدن سیل هستند و با مدیریت ضعیف آب بشدت تحت تاثیر قرار می گیرند و هنوز هم با مشکلات زیادی در مشارکت داشتن موثر در نهادهای دولتی مواجه هستند. مدیریت پایدار بلند مدت منابع آب در مواجهه با تغییرات اقلیمی نیازمند مشارکت زنان است آنها هستند که دارای دانش تکنولوژی موثر اجتماعی برای مقابله و سازگاری با تغییرات اقلیمی می باشند. بنابراین، آموزشهای زیست محیطی جامعه محور، برای گسترش مشارکت عادلانه زنان در فعالیت ها و توسعه سیاست های سازگاری با تغییرات اقلیمی در ارتباط با آب لازم است. سازمانهای زیست محیطی غیر دولتی در سراسر جهان، که با بودجه اندک در سطح محلی کار می کنند، در حال گسترش طیف وسیعی از روشهای سازماندهی و افزایش آگاهی و اعتماد به نفس و کمک به فعالیت های محلی برای ایجاد برنامه های دفاعی موفق آب و هوایی می باشند. این مقاله، طرح های جنوب-شمال و مدل های برای آموزش های تغییرات جوی و زیست محیطی را مورد توجه و بحث قرار می دهد که از فرصت دموکراتیک ایجاد شده توسط ساختارهای دولتی مبتنی بر آب خیزها برای گسترش مشارکت مردمی، خصوصا زنان در فرآیندهای سیاسی استفاده می کند. ما در این مقاله فعالیت ها و نتایج حاصل از دو پروژه بینالمللی را مطرح می کنیم: پروژه Sister Watersheds با شرکای برزیلی و کانادایی (2008-2002) و پروژه سازگاری با تغییرات اقلیمی در افریقا با شرکای از کانادا، کنیا، موزامبیک و افریقای جنوبی (2012-2010).

کلیدواژه ها:

جنسیت ، مدیریت آبخیزداری ، تغییرات اقلیمی ، مشارکت عمومی ، جامعه مدنی ، زنان ، محیط زیست جامعه محور ، آموزش ، تعامل جامعه مدنی