طراحی و مقایسه کنترل کننده های LQG/LTR و m برای سیستم کنترل پرواز یک هواپیمای جنگنده

در این مقاله دو کنترل کننده مقاوم برای یک مدل هواپیمای جنگنده طراحی و نتایج حاصل از شبیه سازی هر دو با یکدیگر مقایسه شده است. روش اول طراحی LQG/LTR می باشد که بر اساس شکل دهی مقادیر استثنایی سیستم حلقه باز صورت گرفته است. ابتدا مقادیر استثنایی مطلوب تابع حلقه بسته در مسئله LQG طراحی شده و سپس در روش LTR این مقادیر استثنایی با تنظیم بهره در مسئله LQR بازیابی می شوند. از آنجاییکه روش LQG/LTR به تنهایی توانایی حذف خطای حالت ماندگار برای ورودی پله را ندارد، قبل از طراحی LQG/LTR به سیستم حلقه باز یک انتگزال گیر اضافه کردیم. کنترل کننده دوم بر مبنای روش m می باشد که از ابزار قوی برای کنترل سیستم های آغشته به نامعینی می باشد. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که درچه کنترل کننده حاصله از روش m بالاتر از روش LQG/LTR می باشد و سیگنالهای کنترلی حاصل از هر دو کنترل کننده هم از لحاظ فرکانس و هم از لحاظ دامنه در محدوده قابل قبول می باشد، لذا کنترل کننده های طراحی شده قابل اعمال به سیستم های عملی می باشند. در روش m با انتخاب مناسب وزن ها به جوابهای با مشخصات زمانی مطلوبتری رسیده ایم.

کلیدواژه ها:

روش LQG/LTR ، روش m ، شکل دهی مقادیر استثنایی ، کنترل مقاوم