بررسی روند تغییرات بلندمدت آلودگی هوا و عوامل هواشناسی مؤثر بر آن در شهر تهران (طی دوره ۱۰ ساله)

در این تحقیق، عوامل هواشناسی مؤثر بر آلودگی هوا از قبیل وارونگی دمای سطح زمین و سرعت باد سطح زمین طی سالهای ۲۰۰۱ تا ۲۰۱۱ مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این بررسی ها نشان می دهد که طیماههای دسامبر و آگوست، روند بلندمدت وارونگی دمای سطحی افزایشی و روند بلندمدت سرعت باد سطحی، کاهشی بوده است. بنابراین، روند تغییرات بلندمدت عوامل هواشناسی وارونگی دمای سطحی و سرعت بادسطحی در جهت افزایش آلودگی هوا بوده است. بمنظور بررسی تأثیر تغییرات بلندمدت عوامل هواشناسی بر روند بلندمدت کیفیت هوا، مقادیر شاخص آلودگی هوا از نظر آلاینده هایNO و 2 CO بررسی شد. نتایج بدست آمده نشان داد که طی ماههای دسامبر و آگوست روند بلندمدت تغییرات شاخص آلودگی هوا از نظر آلایندهCOکاهشی و از نظر آلایندهNO2 افزایشی بوده است. به عبارت دیگر، علی رغم افزایش وارونگی دمایی و کاهش سرعت باد در بلندمدت، شاخص آلودگی هوا از نظر آلایندهCO کاهش یافته است. بنابراین برنامه ریزی های صورت گرفته برای کاهش آلودگی هوا در مورد آلایندهCO مؤثر بوده است. روند افزایشی شاخص آلودگی هوا از نظر آلایندهNO 2می تواند بر اثر عوامل مختلف از جمله تغییرات هواشناسی افزایشوارونگی هوا و کاهش سرعت باد سطح زمین و عواملی از قبیل گاز سوز شدن خودروها صورت گرفته باشد