بررسی اثر محلول پاشی اسیدهیومیک و کاربرد جیبرلین بر برخی صفات فیزیولوژیکی انگور رقم بی دانه سفید (Vitis venefeare)

به منظور تعیین تاثیر غلظت های مختلف اسید هیومیک و زمان های مختلف کاربرد اسیدجیبرلیک بر صفات فیزیولوژیکی انگور رقم بیدانه سفید، آزمایش فاکتوریل درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار اجرا گردید. این طرح در باغ الگویی مدیریت جهاد کشاورزی تاکستان در سال 1392 اجرا شد. فاکتور اول شامل محلول پاشی غلظت های اسید هیومیک با چهار سطح(شاهد، یک درهزار، دو رد هزار، سه در هزار)در دو مرحله تمام گل و تغییر رنگ حبه و فاکتور دوم زمان های مختلف محلول پاشی اسید جیبرلیک 30 ppm(10-5 درصد گلدهی،60-50 درصد گلدهی، تمام گل، محلول پاشی در هر دو زمان 10-5 درصد گلدهی و تمام گل) بود. صفات مورد ارزیابی شامل،اندازه گیری کلروفیل برگ، فتوسنتز، سطح برگ، هدایت روزنه ای، تعرق و CO2 بود. تجزیه واریانس و مقایسه میانگین داده با استفاده از نرم افزار SPSS21 انجام گرفت. جهت تعیین بهترین سطح تیماری غلظت اسید هیومیک و زمان محلول پاشی اسید جیبرلیک از روش ناپارامتری رتبه ای استفاده گردید. اثر محلول پاشی اسید جیبرلیک برمیزان تعرق معنی دار بوده و در سایر صفات معنی دار نبود. اثر محلول پاشی اسید هیومیک بر روی صفات معنی دارنبود. میزان تبخیرو تعرق در تیمار سطح سوم اسید جیبرلیک (مصرف در زمان تمام گل) بیشترین مقدار (9/2 میلی مول بر متر مربع بر ثانیه) بود. نتایج آزمایش نشان داد مصرف اسید هیومیک با غلظت 2 در هزار و مصرف اسید جیبرلیک در زمان 60-50 درصد گلدهی نسبت به سایرسطوح تیماری بهترین نتیجه را درصفات کمی میوه انگور .رقم بی دانه سفید در پی داشت.

کلیدواژه ها:

اسید هیومیک ، اسیدجیبرلیک ، صفات فیزیولوژیکی ، انگور سفید بی دانه ،