بررسی میدانی علل خشکیدگی درختان گیلاس و آلبالو در استان تهران

به منظور بررسی علت خشکیدگی درختان گیلاس و آلبالو در استان تهران در سال 1393 و جهت طراحی آزمایش های اصلی در سال های 1394 و 1395 و بهینه سازی پروتکل های پیشنهادی و غربالگری و حذف عوامل کم اهمیت در طرح اصلی و شناسایی عوامل اصلی و زمینه ساز خشکیدگی تحقیق زیر انجام گرفت. از باغ های گیلاس و آلبالو در استان تهران بازدید و میزان خسارت بیماری بر مبنای خشکیدگی درختان ارزیابی گردید. ازنمونه های ریشه وساقه ، طوقه درختان بیمار نمونه برداری و علل یا عامل بیماری جداسازی و تشخیص داده شدند. با بررسی علایم کمبود مواد غذایی و تشخیص نوع کمبود با علایم و تطبیق آن با منابع موجود عامل کمبود شناسایی و به درمان موقتی آن اقدام گردید. نتایج موید آن است که علت اصلی و اولیه خشکیدگی درختان گیلاس و آلبالو گونه های قارچ فیتوفتورا می باشند. ولی سایر عوامل از جمله پایه های حساس، نوع آبیاری به صورت غرقابی کمبود آهن در افزایش شدت خشکیدگی موثر می باشند. گونه های متعلق به جنس فیتوفتورا عمده ترین علت خشکیدگی سریع و سبز خشکی درختان گیلاس در استان تهران می باشند. گونه P. cactorum با فراوانی 41/6 و گونه P. citrophthora با 25 فراوانی و گونه P. drechsleri با فراوانی 25 و گونه P. cryptogea با فراوانی 8/4 درصد ازجمعیت عامل بیماری را تشکیل داده و در استان تهران شایع می باشند. خسارت ناشی از بیماری به طور میانگین 9/5 درصدبر آورد می شود. بررسی های تکمیلی ادامه دارد.

کلیدواژه ها:

گیلاس ، خشکیدگی ، تهران ، زوال