طراحی فضای سبز متناسب با شرایط اکولوژیکی مناطق خشک، شور و خاک های آلوده ایران

فضای سبز شهری بخشی از فضای باز شهری است که عرصه های طبیعی یا اغلب مصنوعی آن زیر پوشش درختان، درختچه ها، بوته ها، گل ها، چمن ها و گیاهان پوششی است. فضای سبز شهری بر اکولوژی شهری به ویژه اقلیم، هوا، خاک، آب های زیرزمینی و جامعه حیوانی تاثیر می گذارد. استقرار و رشد گیاهان بستگی به ساختار ژنتیکی، شرایط محیطی و خاک دارد و از آنجا که شرایط اقلیمی در سطح وسیع قابل کنترل نیست، در انتخاب گیاهان برای فضای سبز باید طوری عمل کرد که شرایط اقلیمی آن مشابه رویشگاه طبیعی گیاه باشد، تا گونه معرفی شده بتواند به نحو احسن استقرار یافته، تولید مثل کرده و با محیط سازگار شود. در همین راستا جهت طراحی فضای سبز شهری در مناطق گرم و خشک ( جنوب ایران) توجه به گونه های گیاهی سازگار با این گونه مناطق و میزان مقاومت آن ها در برابر شوری خاک و کم آبی ضروری می باشد. در مناطق شور نیز یکی از راهکارهای مناسب جهت حل مشکل شوری استفاده از گیاهان بومی متحمل به شوری است. در مناطق شهری و صنعتی نیز فضای سبز با رعایت اصول و قواعد علمی باعث اثرات زیان آور آلودگی های محیطی می شود. یکی از عناصر مهم در ایجاد فضای سبز، استفاده از درختان و درختچه های مقاوم به آلاینده های محیطی می باشد که علاوه بر پدیده تصفیه هوا ( گاهاً آب و خاک ) باعث جلوگیری از پراکندگی صداهای ناهنجار و زیبایی هرچه بیشتر مناطق شهری و صنعتی می شود که این خود می تواند باعث شادابی روحیه افراد در محیط های مختلف گردد.

کلیدواژه ها:

طراحی فضای سبز ، خاک آلوده ، خشکی ، شوری