تجزیه و تحلیل دای الل به منظور برآورد پارامترهای ژنتیکی مقاومت به بیماری سفیدک در جو

برای بررسی نحوه توارث مقاومت به سفیدک پودری، از چهار رقم جو به نامه ای افضل، هبه، لژیا و ایگری و شش نتاج F1 حاصل از آنها در یک طرح آمیزشی دای آلل یک طرفه استفاده شد. برای این منظور اجزای مقاومت شامل دوره کمون و تیپ آلودگی یادداشتبرداری شدند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین ژنوتیپ ها برای صفات دوره کمون و تیپ آلودگی اختلاف معنیداری وجود دارد. تجزیه دای آلل با روشهای پیشنهادی گریفینگ و هیمن - جینکز نشان داد که برای هر دو صفت واریانس غلبه از اهمیت بالایی برخوردار بود. در میان والدین رقم ایگری، بیشترین ترکیب پذیری عمومی را در جهت افزایش مقاومت داشت و در میان هیبریدها به ترتیب هبه افضل و افضل ایگری بیشترین ترکیب پذیری خصوصی را در جهت افزایش مقاومت داشتند . نتایج همچنین نشان داد که فراوانی ژنهای مقاومت غالب بیشتر از ژنهای مغلوب بود. توارث پذیری عمومی و خصوصی به ترتیب 98/3 % و% 36/5 برآورد شد. کم بودن وراثت پذیری خصوصی نشان دهنده این بود که انتخاب در جهت کاهش صفت دوره کمون و تیپ آلودگی چندان موثر نخواهد بود. درجه غالبیت برای دو صفت دوره کمون و تیپ آلودگی بیش از یک به دست آمد که تاییدکننده عمل غالبیت و فوق غالبیت ژنها در کنترل این دو صفت بود.

کلیدواژه ها:

جو ، سفیدک پودری ، نحوه توارث ، دای آلل کراس.