بیوتکنولوژی کشاورزی: کاربردها،دشواریهای اخلاقی

رشد مداوم جمعیت و تخریب محیطی دو مشکل مهم کنونی ما هستند. توسعه داروهای جدید، تشخیصهای پزشکی، و درمان بر زندگی روزانه ما اثر گذاشته، و اهمیت دانش مولکولی در آینده بیش تر خواهد شد. با کاربرد دانش مولکولی در تولید غذا، تعیین الگوهای ژنتیکی، و پزشکی قانونی موضوعات اخلاقی سر بر می آورند. بیوتکنولوژی هرگونه کاربرد تکنولوژیکی سیستمهای زیستی، موجودات زنده، و یا مشتقات وابسته به آن ها در ساخت و بهبود محصولات یا فرآیندها برای استفادههای خاص تعریف شده است. با وجود مسایل سیاسی و اجتماعی بر سر راه بیوتکنولوژی، پیشرفتهای بیوتکنولوژیک اثر چشم گیری بر کشاورزی، تولید غذا و زندگی انسان گذاشته است. بیوتکنولوژی در تقاطع علم و اخلاق قرار دارد و میتواند پیامدهای غیر قابل پیش بینی داشته و کاربردهای غیر انسانی بیابد. سوال های اخلاقی برخاسته از بیوتکنولوژی ماهیت های بسیار متفاوتی دارند. اخلاق زیستی (بیواتیک)، به معنای یک بحث و تحقیق علمی یا رشتهی علمی نخستین بار در 1349 (1970) مطرح شد. گسترهی نگرانیهای اخلاقی و اجتماعی در ارتباط با بیوتکنولوژی غذا و کشاورزی به شدت وسیع است. بسیاری از این نگرانیها محدود به حیوانات یا محصولات کشاورزی تولید شده با استفاده از DNA نوترکیب نمیباشند. سلامت غذایی، اثرهای محیطی و اجتماعی - اقتصادی، و نیز سواستفادهی قدرت در دسترسی به تکنولوژی برخی از این نگرانیها هستند. هدف این مقاله بررسی کاربرد های گوناگون بیوتکنولوژی در کشاورزی و طرح برخی نگرانی های موجود است تا دریابیم که به جای تمرکز بر آزادیها و حقوق انسانی، برای تعریف مسئولیت هایمان در برابر طبیعت و دیگران، از جمله نسل های آینده نیازمند خرد و حکمت هستیم.

کلیدواژه ها:

بیوتکنولوژی ، کشاورزی ، اخلاق زیستی ، دغدغ ههای بشری